Darmowy bilet na samolot, 90 dni na załatwienie wszystkich spraw, większe szanse na uzyskanie legalnej wizy, a przede wszystkim uniknięcie aresztu - tak wygląda program skierowany przez amerykańskie władze do nielegalnych imigrantów. Jak dowiedział się serwis internetowy tvp.info nowy program będzie skierowany głównie do Polaków.
Jak tłumaczy Gail Montenegro z amerykańskiego biura ds. imigracji, program jest skierowany do tych wszystkich nielegalnych imigrantów, którzy otrzymali nakaz opuszczenia kraju, a nie mieli kłopotów z prawem. W USA jest ich pół miliona, wśród nich jest kilkadziesiąt tysięcy Polaków. Muszą się tylko dobrowolnie do nas zgłosić. To najważniejszy warunek - podkreśla Montenegro. Wtedy będą mieć pewność, że zdążą załatwić wszystkie swoje sprawy na miejscu i unikną aresztowania. Bo to czeka każdego nielegalnego imigranta, który dostał nakaz opuszczenia. Nie wie, kiedy policja wkroczy do jego domu i jak dużo czasu pozostanie za kratami - podkreśla Montenegro.
Każdy "nielegalny" będzie miał 90 dni na przygotowanie się do podróży. Wydaje się, że to dużo, ale często takie osoby mają w USA dom, samochód czy nawet własną firmę. Ten czas jest więc potrzebny na ich sprzedaż. Do tego otrzymają darmowy bilet. W ich dokumentach będzie też zapisane, że dobrowolnie poddały się deportacji, co zwiększa w przyszłości szansę na uzyskanie amerykańskiej wizy.
Program pilotażowo jest realizowany w pięciu amerykańskich miastach, w tym Chicago, gdzie jest olbrzymie skupisko Polonii. Tu zamówiono reklamówki w największych polonijnych radiach. Na razie "nielegalni" będą mogli się zgłosić do służb imigracyjnych do 22 sierpnia.
wtorek, 19 sierpnia 2008
sobota, 16 sierpnia 2008
Policjant pod przykrywką zła
Będą mogli m.in. zażywać narkotyki, jeździć po pijanemu i brać udział w porwaniach. Wszystko po to, by zbliżyć się do przestępców i złapać ich na gorącym uczynku. Kompetencje policjantów mają być dużo szersze niż dotychczas, informuje „Dziennik”.
Policjanci udający przestępców będą mogli np. zażywać narkotyki, jeździć po pijanemu, a nawet brać udział w porwaniach - donosi gazeta. Nie będzie im wolno zabić człowieka, ciężko go ranić, czy zgwałcić. Oto niektóre założenia, które znalazły się w projekcie ustawy o pracy operacyjnej policji i służb specjalnych.
„Dziennik” pisze, że projekt którym właśnie zajęła się sejmowa podkomisja, reguluje dokładnie, co wolno, a czego nie wolno policjantom. Po części jest to odpowiedź na słynną sprawę posłanki PO Beaty Sawickiej uwiedzionej przez agenta ABW, a po części reakcja na częste dylematy policjantów, którzy nie wiedzą, jak daleko mogą się posunąć, jeżeli np. biorą udział w inwigilowaniu mafii.
Jeżeli ustawa zostanie przegłosowana, wprowadzi też do systemu prawnego nową kategorię - szpiega koronnego. Szpieg koronny to osoba, którą służby danego kraju przyłapują na współpracy z obcym wywiadem. W zamian za uniknięcie wyroku ktoś taki dezinformuje swoich byłych mocodawców. Specjaliści mają jednak wątpliwości, czy wszystkie nowe działania policji i służb da się skodyfikować. Jednocześnie twierdzą, że policjanci, by skutecznie działać, muszą przenikać w struktury przestępcze.
lokata ing bank
Policjanci udający przestępców będą mogli np. zażywać narkotyki, jeździć po pijanemu, a nawet brać udział w porwaniach - donosi gazeta. Nie będzie im wolno zabić człowieka, ciężko go ranić, czy zgwałcić. Oto niektóre założenia, które znalazły się w projekcie ustawy o pracy operacyjnej policji i służb specjalnych.
„Dziennik” pisze, że projekt którym właśnie zajęła się sejmowa podkomisja, reguluje dokładnie, co wolno, a czego nie wolno policjantom. Po części jest to odpowiedź na słynną sprawę posłanki PO Beaty Sawickiej uwiedzionej przez agenta ABW, a po części reakcja na częste dylematy policjantów, którzy nie wiedzą, jak daleko mogą się posunąć, jeżeli np. biorą udział w inwigilowaniu mafii.
Jeżeli ustawa zostanie przegłosowana, wprowadzi też do systemu prawnego nową kategorię - szpiega koronnego. Szpieg koronny to osoba, którą służby danego kraju przyłapują na współpracy z obcym wywiadem. W zamian za uniknięcie wyroku ktoś taki dezinformuje swoich byłych mocodawców. Specjaliści mają jednak wątpliwości, czy wszystkie nowe działania policji i służb da się skodyfikować. Jednocześnie twierdzą, że policjanci, by skutecznie działać, muszą przenikać w struktury przestępcze.
lokata ing bank
piątek, 15 sierpnia 2008
Eros na etacie
Choć w Rosji seks w pracy jest zakazany, uprawia go tam co najmniej jedna trzecia zatrudnionych. Specjalnie dla korporacyjnych kochasiów prof. Neonilla Samuchina, socjolog z Petersburga, napisała poradnik „Kamasutra w biurze”. Pełna fot z tzw. pozycjami i wskazówek, jak nie dać się przyłapać szefowi, książka stała się prawdziwym bestsellerem.
Seksualna obsesja
Trudno pochwalać tak daleko idącą swobodę. Ale równie niebezpieczna jest inna skrajność – najbardziej widoczna w Ameryce, lecz z powodzeniem zaszczepiana ostatnio w Europie. To obsesja na punkcie molestowania seksualnego. Żeby była jasność… Piszący te słowa daleki jest od stawiania tezy, że molestowanie to wymysł przewrażliwionych feministek, działaczy związkowych czy nadgorliwych obrońców praw człowieka. Nie próbuje też pomniejszać dramatyzmu tego zjawiska. Według niego wykorzystywanie swej władzy i pozycji zawodowej do zaspokajania własnej chuci to zasługująca na surową karę ohyda. Jednocześnie autor sprzeciwia się rozszerzeniu kryteriów tego rodzaju przemocy. W USA wystarczy określić czyjeś spojrzenie jako lubieżne, by przedstawić delikwentowi poważne zarzuty. Za niewinny żart, uśmiech, komplement można wpaść w nie lada kłopoty. Jak zauważa prof. Lew Starowicz, w atmosferze obsesji łatwo się mnożą fałszywe oskarżenia. W jednym z wywiadów, ten znany polski seksuolog powiedział, że będąc w Stanach Zjednoczonych, nigdy nie wsiada do windy, jeśli jest w niej sama kobieta. Bo przejażdżka na siódme piętro biurowca może znaleźć swój finał w sądzie.
Biurowy czar par
Następstwem takiej nagonki, nakręcanej też przez media, jest lęk wielu mężczyzn przed kobietami, unikanie zachowań adoracyjnych. A przecież flirt w pracy może być czymś ożywczym. Co potwierdza Mariusz, dyrektor sprzedaży w dużej firmie IT. Odkąd w jego departamencie pojawiła się Agnieszka, jest dużo bardziej zmotywowany. A i podwładnych zaczął traktować lepiej. Powód? Chce pokazać dziewczynie, że jest mężczyzną czarującym, odpowiedzialnym, silnym. 42-letnia Krystyna, graficzka z Poznania, swego przyszłego męża poznała w agencji reklamowej. Jan był tam informatykiem. Oboje przygotowywali kampanię multimedialną dla jednego z banków. Często zostawali w biurze po godzinach. Nawet nie zauważyli, kiedy do formalnej, zawodowej relacji wdarły się uczucia i zmysły. Krysia jest pewna, że w innej sytuacji, czyli poza firmą, nie poznałaby Jasia dostatecznie dobrze. Tak na wskroś, na wylot - jak zwykła to określać pół żartem pół serio.
Podobnych historii jest wiele. Według magazynu „Psychology Today”, aż 60 proc. związków ma swój początek w pracy. Niekiedy są to małżeństwa szczęśliwe i trwałe. Jednak romansowanie w biurze nie zawsze jest czymś konstruktywnym. Znany seksuolog i konsultant rodzinny, prof. Zbigniew Izdebski, podkreśla, że taka relacja może być dobra, jeżeli wszystko toczy się po myśli jednej i drugiej osoby. Lecz nie wtedy, gdy coś we wzajemnych stosunkach zaczyna się psuć. Wówczas konflikty i kryzysy niechybnie przekładają się na sferę zawodową.
Janusz Sikorski
A co wy na ten temat sądzicie? Czy waszym zdaniem flirty są do zaakceptowania w pracy? A może uważacie, że profesjonaliście nie przystoi angażowanie się w związki, które wykraczają poza ramy przyjaźni lub po prostu mają podtekst erotyczny? Jesteśmy ciekawi wszystkich waszej opinii.
Seksualna obsesja
Trudno pochwalać tak daleko idącą swobodę. Ale równie niebezpieczna jest inna skrajność – najbardziej widoczna w Ameryce, lecz z powodzeniem zaszczepiana ostatnio w Europie. To obsesja na punkcie molestowania seksualnego. Żeby była jasność… Piszący te słowa daleki jest od stawiania tezy, że molestowanie to wymysł przewrażliwionych feministek, działaczy związkowych czy nadgorliwych obrońców praw człowieka. Nie próbuje też pomniejszać dramatyzmu tego zjawiska. Według niego wykorzystywanie swej władzy i pozycji zawodowej do zaspokajania własnej chuci to zasługująca na surową karę ohyda. Jednocześnie autor sprzeciwia się rozszerzeniu kryteriów tego rodzaju przemocy. W USA wystarczy określić czyjeś spojrzenie jako lubieżne, by przedstawić delikwentowi poważne zarzuty. Za niewinny żart, uśmiech, komplement można wpaść w nie lada kłopoty. Jak zauważa prof. Lew Starowicz, w atmosferze obsesji łatwo się mnożą fałszywe oskarżenia. W jednym z wywiadów, ten znany polski seksuolog powiedział, że będąc w Stanach Zjednoczonych, nigdy nie wsiada do windy, jeśli jest w niej sama kobieta. Bo przejażdżka na siódme piętro biurowca może znaleźć swój finał w sądzie.
Biurowy czar par
Następstwem takiej nagonki, nakręcanej też przez media, jest lęk wielu mężczyzn przed kobietami, unikanie zachowań adoracyjnych. A przecież flirt w pracy może być czymś ożywczym. Co potwierdza Mariusz, dyrektor sprzedaży w dużej firmie IT. Odkąd w jego departamencie pojawiła się Agnieszka, jest dużo bardziej zmotywowany. A i podwładnych zaczął traktować lepiej. Powód? Chce pokazać dziewczynie, że jest mężczyzną czarującym, odpowiedzialnym, silnym. 42-letnia Krystyna, graficzka z Poznania, swego przyszłego męża poznała w agencji reklamowej. Jan był tam informatykiem. Oboje przygotowywali kampanię multimedialną dla jednego z banków. Często zostawali w biurze po godzinach. Nawet nie zauważyli, kiedy do formalnej, zawodowej relacji wdarły się uczucia i zmysły. Krysia jest pewna, że w innej sytuacji, czyli poza firmą, nie poznałaby Jasia dostatecznie dobrze. Tak na wskroś, na wylot - jak zwykła to określać pół żartem pół serio.
Podobnych historii jest wiele. Według magazynu „Psychology Today”, aż 60 proc. związków ma swój początek w pracy. Niekiedy są to małżeństwa szczęśliwe i trwałe. Jednak romansowanie w biurze nie zawsze jest czymś konstruktywnym. Znany seksuolog i konsultant rodzinny, prof. Zbigniew Izdebski, podkreśla, że taka relacja może być dobra, jeżeli wszystko toczy się po myśli jednej i drugiej osoby. Lecz nie wtedy, gdy coś we wzajemnych stosunkach zaczyna się psuć. Wówczas konflikty i kryzysy niechybnie przekładają się na sferę zawodową.
Janusz Sikorski
A co wy na ten temat sądzicie? Czy waszym zdaniem flirty są do zaakceptowania w pracy? A może uważacie, że profesjonaliście nie przystoi angażowanie się w związki, które wykraczają poza ramy przyjaźni lub po prostu mają podtekst erotyczny? Jesteśmy ciekawi wszystkich waszej opinii.
poniedziałek, 4 sierpnia 2008
Lansuj się pracowniku
Fałszywa skromność nie popłaca. Szczególnie w biznesie i na rynku pracy. Rozpoznanie swoich atutów i nagłośnienie własnej marki to jednak tylko połowa sukcesu. Równie ważnym czynnikiem jest umiejętne zarządzaniem swoją energią.
Kuba, choć już dwa lata temu skończył studia, nadal nie wie, co chce robić w życiu. Zmienia firmy i zawody jak rękawiczki. Był już nauczycielem, marketingowcem, agentem ubezpieczeniowym, kierowcą i przedstawicielem handlowym. Z coraz większymi obawami patrzy w swoją przyszłość.
Inny problem ma Anna. Jest świetnym analitykiem bankowym, który kocha swoją pracę. W szkole była prymuską. Teraz nie może zrozumieć, dlaczego inni awansują i zbierają laury, a jej kariera utknęła w martwym punkcie. Tym bardziej że ma najwyższe kwalifikacje w swoim dziale.
Z kolei Karol jest promowany przez zarząd i realizuje trudne projekty. Gdzie się jednak podział jego dawny entuzjazm? Tylko udaje (dzięki środkom farmakologicznym) radosnego i zaangażowanego. Ale jeszcze miesiąc lub dwa, a wszyscy się dowiedzą, że jest wrakiem menedżera.
Być może w tych historiach rozpoznajesz siebie. Jeśli tak, przeczytaj ten poradnik. Poradnik dla zniechęconego.
1. Skoncentruj się na przewagach strategicznych
Jak wiesz z piosenki Jerzego Stuhra, śpiewać każdy może, trochę lepiej lub gorzej. Ale czy warto próbować swych sił na estradzie, skoro słoń ci na ucho nadepnął? Owszem, ewidentne braki wokalne wcale nie przekreślają twoich szans na udział w programach typu „Idol”. Jeśli jednak bliżej ci do Einsteina niż do Edyty Górniak, zapewne lepiej zgłosić się do teleturnieju pt. „Jeden z dziesięciu”. Jak się to ma do twojej kariery zawodowej? Ano tak, że kiedyś w teorii i praktyce zarządzania kładziono nacisk na walkę ze swoimi słabymi stronami. Dzisiaj panuje przekonanie, że trzeba zapomnieć o tym, w czym jesteśmy gorsi, a rozwijać głównie talenty. Już nikt nie oczekuje od ciebie, być był doskonały w każdej dziedzinie. Nastała era specjalizacji.
26-letni Kamil jest niesłychanie zdolnym programistą. Pani prezes, chcąc go docenić, zaproponowała mu kierowanie departamentem IT. Komputerowemu geniuszowi zdawało się, że złapał Pana Boga za nogi. Ale menedżerem jest byle jakim. Gdy wcześniej otrzymywał same pochwały, to teraz spotyka się z ciągłą krytyką. Pretensje mają do niego zarówno podwładni, jak i przełożeni.
Prawdopodobnie skończyłoby się to zwolnieniem Kamila. Na szczęście ma on swego mentora, który podpowiedział mu, by zrezygnował z szefowania i znów stał się „zwykłym” informatykiem. Specjalista już rozmawiał w tej sprawie z head-hunterem. Na brak ofert pracy nie powinien narzekać, bo zapotrzebowanie na tej klasy specjalistów co on jest na rynku ogromne.
ranking lokat
Kuba, choć już dwa lata temu skończył studia, nadal nie wie, co chce robić w życiu. Zmienia firmy i zawody jak rękawiczki. Był już nauczycielem, marketingowcem, agentem ubezpieczeniowym, kierowcą i przedstawicielem handlowym. Z coraz większymi obawami patrzy w swoją przyszłość.
Inny problem ma Anna. Jest świetnym analitykiem bankowym, który kocha swoją pracę. W szkole była prymuską. Teraz nie może zrozumieć, dlaczego inni awansują i zbierają laury, a jej kariera utknęła w martwym punkcie. Tym bardziej że ma najwyższe kwalifikacje w swoim dziale.
Z kolei Karol jest promowany przez zarząd i realizuje trudne projekty. Gdzie się jednak podział jego dawny entuzjazm? Tylko udaje (dzięki środkom farmakologicznym) radosnego i zaangażowanego. Ale jeszcze miesiąc lub dwa, a wszyscy się dowiedzą, że jest wrakiem menedżera.
Być może w tych historiach rozpoznajesz siebie. Jeśli tak, przeczytaj ten poradnik. Poradnik dla zniechęconego.
1. Skoncentruj się na przewagach strategicznych
Jak wiesz z piosenki Jerzego Stuhra, śpiewać każdy może, trochę lepiej lub gorzej. Ale czy warto próbować swych sił na estradzie, skoro słoń ci na ucho nadepnął? Owszem, ewidentne braki wokalne wcale nie przekreślają twoich szans na udział w programach typu „Idol”. Jeśli jednak bliżej ci do Einsteina niż do Edyty Górniak, zapewne lepiej zgłosić się do teleturnieju pt. „Jeden z dziesięciu”. Jak się to ma do twojej kariery zawodowej? Ano tak, że kiedyś w teorii i praktyce zarządzania kładziono nacisk na walkę ze swoimi słabymi stronami. Dzisiaj panuje przekonanie, że trzeba zapomnieć o tym, w czym jesteśmy gorsi, a rozwijać głównie talenty. Już nikt nie oczekuje od ciebie, być był doskonały w każdej dziedzinie. Nastała era specjalizacji.
26-letni Kamil jest niesłychanie zdolnym programistą. Pani prezes, chcąc go docenić, zaproponowała mu kierowanie departamentem IT. Komputerowemu geniuszowi zdawało się, że złapał Pana Boga za nogi. Ale menedżerem jest byle jakim. Gdy wcześniej otrzymywał same pochwały, to teraz spotyka się z ciągłą krytyką. Pretensje mają do niego zarówno podwładni, jak i przełożeni.
Prawdopodobnie skończyłoby się to zwolnieniem Kamila. Na szczęście ma on swego mentora, który podpowiedział mu, by zrezygnował z szefowania i znów stał się „zwykłym” informatykiem. Specjalista już rozmawiał w tej sprawie z head-hunterem. Na brak ofert pracy nie powinien narzekać, bo zapotrzebowanie na tej klasy specjalistów co on jest na rynku ogromne.
ranking lokat
Pracujący Włosi zwalczają stres psychotropami
Coraz więcej mieszkańców Mediolanu ucieka się do leków psychotropowych, by znieść stres związany z wykonywaniem nielubianej pracy. Ujawnił to tamtejszy urząd do spraw zdrowia, zapowiadając ukazanie się na jesieni wyczerpującego dokumentu na temat zdrowia w miejscu pracy.
W pierwszym półroczu tego roku sprzedaż leków antydepresyjnych i psychotropowych wzrosła w Mediolanie o 12%. Według sondaży przeprowadzonych w 10 mediolańskich zakładach pracy, leki te zażywa około 7% pracowników. W ten sposób pokonują oni codzienne stresy wywoływane przez rywalizację, poczucie niepewności oraz mobbing. Sytuacje te coraz częściej prowadzą też do narkomanii. Stąd inicjatywa, by zjawisku walki z nieprzyjazną i nielubianą pracą poświęcić więcej uwagi i bliżej określić przyczyny złego samopoczucia zatrudnionych.
Do niedawna wydawało się, że do zachowania pogodnego nastroju Włochom wystarcza poranna czarna kawa. Dobry humor i wydajność w pracy coraz częściej są tymczasem rezultatem farmakologicznej kuracji.
W pierwszym półroczu tego roku sprzedaż leków antydepresyjnych i psychotropowych wzrosła w Mediolanie o 12%. Według sondaży przeprowadzonych w 10 mediolańskich zakładach pracy, leki te zażywa około 7% pracowników. W ten sposób pokonują oni codzienne stresy wywoływane przez rywalizację, poczucie niepewności oraz mobbing. Sytuacje te coraz częściej prowadzą też do narkomanii. Stąd inicjatywa, by zjawisku walki z nieprzyjazną i nielubianą pracą poświęcić więcej uwagi i bliżej określić przyczyny złego samopoczucia zatrudnionych.
Do niedawna wydawało się, że do zachowania pogodnego nastroju Włochom wystarcza poranna czarna kawa. Dobry humor i wydajność w pracy coraz częściej są tymczasem rezultatem farmakologicznej kuracji.
niedziela, 3 sierpnia 2008
CV po retuszu
Niektórzy odejmują sobie od dwóch do pięciu lat. Rekordziści są w stanie odmłodzić się w CV o dziesięć lub nawet piętnaście lat. Przed zatrudnieniem wielu pracodawców nie sprawdza dyplomów ukończenia szkół, ani dowodów tożsamości. Kandydaci nie mają więc skrupułów, by kłamać w aplikacjach.
Magdalena, która właśnie zmienia pracę, twierdzi że nie widzi nic złego w tym, by skłamać w CV. Mówi, że jest specjalistką w dziedzinie sprzedaży produktów turystycznych. Prawdopodobnie jedną z najlepszych w Polsce. Ukończyła studia podyplomowe w tym kierunku, może pochwalić się kilkunastoma kursami. Ma ogromne doświadczenie. Niedawno znalazła ogłoszenie o pracę. Zatrudnienie oferowała firma, w której Magdalena bardzo chciałaby pracować. Spełniała wszystkie wymogi, oprócz jednego.
- W anonsie pojawiła się informacja, że firma szuka kandydatów do czterdziestu lat. Ja mam 42. Zadzwoniłam nawet, żeby dowiedzieć się, czy mogę aplikować. Powiedziano mi, że wymóg wiekowy jest restrykcyjnie przestrzegany. Cóż, postanowiłam napisać w CV, że mam 39 lat. Odmłodziłam się o 3 lata. Bardzo marzyłam o pracy w tej firmie. Zaprosili mnie na rozmowę i udało się. Przyjęli mnie. Po kilku tygodniach musiałam zgłosić swoje dane osobowe w kadrach. Podałam dane zgodne z prawdą, nikt nie zauważył, że wcześniej nie podałam prawdy. Miałam obawy, ale postawiłam wszystko na jedną kartę i opłaciło się – mówi Magdalena.
Osoby prowadzące rekrutację mówią, że takie sytuacje są dziś bardzo popularne. Twierdzą oni, że na temat wieku kandydaci kłamią najczęściej. Na drugim miejscu uplasowało się wykształcenie i ilość specjalistycznych kursów. Niektórzy specjaliści od rekrutacji twierdzą, że nieraz zdziwili się na spotkaniu z kandydatem.
- Do CV dołączone było też zdjęcie. Jak się okazało kandydatka odjęła sobie kilkanaście lat nie tylko w informacji o dacie urodzenia, ale też na zdjęciu. Było one mocno podretuszowane.
Na rozmowie kwalifikacyjnej zauważyłam, że mam do czynienia z osobą dużo starszą. Gdy zapytałam o wiek, była niespokojna, użyła sformułowania „ja naprawdę mam 35 lat”. Ten fakt spowodował, że nie uwierzyłam kandydatce, miałam wątpliwości również co do innych informacji w CV. Skoro kandydatka napisała, że ma 35 lat, a miała może około 50. To skąd mam wiedzieć, że również co do wykształcenia nie skłamała? Co ciekawe w ogłoszeniach nie wskazywaliśmy, że szukamy kandydata w określonym wieku. Przyjęlibyśmy również osobę starszą, jeśli miałby ona odpowiednie kwalifikacje – mówi Patrycja Hoffman, prowadzi kompleksową rekrutację dla sieci francuskich hipermarketów.
Pracownicy uważają jednak, że wiek to ich osobista sprawa.
- Nie uwierzę, jeśli ktoś mi powie, że szef nie patrzy na wiek i na to, jak kandydat wygląda. Tymczasem, jeśli ja chcę zrobić sobie operację plastyczną, poprawić wygląd po to, by właśnie zatuszować to, że jestem stara, to dlaczego mam mu mówić prawdę ile mam lat. Być może po to wybrałam się do gabinetu, by powalczyć o dobrą pracę. Szukałam niedawno pracy. W CV nie napisałam ile mam lat, ale szczegółowo wykazałam swoje kwalifikacje. Szef nie zapytał mnie o wiek. Przyjął mnie na podstawie kwalifikacji – twierdzi Weronika, mówi że ma grubo ponad 30 lat.
lokaty
Magdalena, która właśnie zmienia pracę, twierdzi że nie widzi nic złego w tym, by skłamać w CV. Mówi, że jest specjalistką w dziedzinie sprzedaży produktów turystycznych. Prawdopodobnie jedną z najlepszych w Polsce. Ukończyła studia podyplomowe w tym kierunku, może pochwalić się kilkunastoma kursami. Ma ogromne doświadczenie. Niedawno znalazła ogłoszenie o pracę. Zatrudnienie oferowała firma, w której Magdalena bardzo chciałaby pracować. Spełniała wszystkie wymogi, oprócz jednego.
- W anonsie pojawiła się informacja, że firma szuka kandydatów do czterdziestu lat. Ja mam 42. Zadzwoniłam nawet, żeby dowiedzieć się, czy mogę aplikować. Powiedziano mi, że wymóg wiekowy jest restrykcyjnie przestrzegany. Cóż, postanowiłam napisać w CV, że mam 39 lat. Odmłodziłam się o 3 lata. Bardzo marzyłam o pracy w tej firmie. Zaprosili mnie na rozmowę i udało się. Przyjęli mnie. Po kilku tygodniach musiałam zgłosić swoje dane osobowe w kadrach. Podałam dane zgodne z prawdą, nikt nie zauważył, że wcześniej nie podałam prawdy. Miałam obawy, ale postawiłam wszystko na jedną kartę i opłaciło się – mówi Magdalena.
Osoby prowadzące rekrutację mówią, że takie sytuacje są dziś bardzo popularne. Twierdzą oni, że na temat wieku kandydaci kłamią najczęściej. Na drugim miejscu uplasowało się wykształcenie i ilość specjalistycznych kursów. Niektórzy specjaliści od rekrutacji twierdzą, że nieraz zdziwili się na spotkaniu z kandydatem.
- Do CV dołączone było też zdjęcie. Jak się okazało kandydatka odjęła sobie kilkanaście lat nie tylko w informacji o dacie urodzenia, ale też na zdjęciu. Było one mocno podretuszowane.
Na rozmowie kwalifikacyjnej zauważyłam, że mam do czynienia z osobą dużo starszą. Gdy zapytałam o wiek, była niespokojna, użyła sformułowania „ja naprawdę mam 35 lat”. Ten fakt spowodował, że nie uwierzyłam kandydatce, miałam wątpliwości również co do innych informacji w CV. Skoro kandydatka napisała, że ma 35 lat, a miała może około 50. To skąd mam wiedzieć, że również co do wykształcenia nie skłamała? Co ciekawe w ogłoszeniach nie wskazywaliśmy, że szukamy kandydata w określonym wieku. Przyjęlibyśmy również osobę starszą, jeśli miałby ona odpowiednie kwalifikacje – mówi Patrycja Hoffman, prowadzi kompleksową rekrutację dla sieci francuskich hipermarketów.
Pracownicy uważają jednak, że wiek to ich osobista sprawa.
- Nie uwierzę, jeśli ktoś mi powie, że szef nie patrzy na wiek i na to, jak kandydat wygląda. Tymczasem, jeśli ja chcę zrobić sobie operację plastyczną, poprawić wygląd po to, by właśnie zatuszować to, że jestem stara, to dlaczego mam mu mówić prawdę ile mam lat. Być może po to wybrałam się do gabinetu, by powalczyć o dobrą pracę. Szukałam niedawno pracy. W CV nie napisałam ile mam lat, ale szczegółowo wykazałam swoje kwalifikacje. Szef nie zapytał mnie o wiek. Przyjął mnie na podstawie kwalifikacji – twierdzi Weronika, mówi że ma grubo ponad 30 lat.
lokaty
Subskrybuj:
Posty (Atom)